ورودد ممنوع
يكشنبه, ۲۳ خرداد ۱۳۹۵، ۱۱:۳۷ ق.ظ
در دنیا راههایی هست که ورود به آنها ممنوع است یعنی یکطرفه اند و ما به قدر وسعی که نداریم از آنها پرهیز می کنیم یعنی اگر جریمه ی انجام ندادن آن را نتوانیم تحمل کنیم هرچه بیشتر نتوانیم تحمل کنیم از آن بیشتر پرهیز می کنیم. جریمه را تبعات اجتماعی و مبالغ مالی و امثالهم در نظر گرفته ایم ... کسی که دلسوز خودش و جامعه ی خود باشد شکستن این محدودیت را بر نمی تابد و تحمل نمی کند چون عمیقا فهمیده که این قانون و این محدودیت چه فوایدی دارد و این نیز ذخیره ی بیخیالی او را نسبت به نبود این قانون کم می کند و تحملش کم می باشد ...
جریمه ی هر بار گناه ما یک بار ندیدن امام می باشد ما هر چه ناتوان تر باشیم در برابر ندیدن امام بیشتر پرهیز می کنیم از گناه
گناه ورود ممنوعی است که قانونگذار الهی آن را ترسیم نموده و در واقع یک طرفه ایست که اگر از مسیرش به آن وارد شویم چشممان به جمال صاحب این قانون باز می شود و اگر اصرار به رفتن از این ورود ممنوع نماییم یکبار دیگر برای همیشه امام را نخواهیم دید
در برابر هر نیازی که ما داریم عمدتا دو ورودی وجود دارد که یکی تامین نامشروع برای آن یعنی برطرف نمودن نیاز به شکل گناه آلود است که ما نباید به هر حال نباید از این راه وارد به کوچه یتامین این نیاز شویم و دیگری تامین از طریق مشروع و حلال و مطابق با ضوابط قانونگذار هستی می باشد.
۹۵/۰۳/۲۳